Na enkele maanden van elkaar gescheiden te zijn, nu voor eeuwig weer samen.
Rust zacht, lieve Jan en Gé.
Wij wensen de familie veel sterkte toe met dit grote verlies.
Peter, Mariska, Theo en Hannie Tieken
Groot is het verlies van jullie vader/opa en moeder/oma. Niet goed onder woorden te brengen.
Een groot gemis te ervaren dat er geen gegiebel en gekibbel meer is tijdens verjaardagen, zonder jullie ouders en zonder mijn moeder. Geen grapjes, geen belangstellende vragen en geen handen schudden. Wat kon oom Jan toch hard knijpen… En wat zag tante Gé altijd veel vogels bij ons in de tuin. De zussen konden supergoed met elkaar overweg. Fijn om dat alles te mogen blijven herinneren.
Wij wensenb jullie allen veel kracht toe en liefde van boven. Met vriendelijke groet uit Lisse,
Dick en Marianne
Gisteren konden we de afscheidsdienst meemaken, hier thuis, voor de computer. Dat vinden we echt goed geregeld! Dank je wel, dat jullie deze mogelijkheid aangeboden hebben.
Wij hebben ook mooie herinneringen aan onze laatste ontmoeting, al vele jaren geleden. Onze tante Gé had een goed idee hoe we in gesprek konden blijven: ze zocht wat foto’s op. Het was veelzeggend dat jullie ouders vaker een blik wisselden: “wie, wat vertellen we verder?” sprak daaruit.
Wij denken graag aan onze familie in Uithoorn! We wensen jullie veel kracht.
Veel groeten uit Schwalbach en tot ziens.
Bij deze wil ik jullie condoleren met het verlies van jullie beider ouders.
Een heel gemis met veel goede herinneringen. Ook ik heb veel goede herinneringen van de afgelopen 52 jaar dat ik in de Couperuslaan woonde. De laatste jaren vaak een praatje met jullie vader als hij met zijn rollator door de straat liep.
Lieve groeten van juf Anne; ik ken jullie alle vijf nog van de school De Wegwijzer! Heel veel sterkte allemaal.
Gecondoleerd met het overlijden van uw beide ouders.
De laatste jaren heb ik geregeld staan praten als uw vader zijn rondje liep achter zijn rollator, door de Couperuslaan.
Gecondoleerd met het verlies van jullie ouders / grootouders.
Jarenlang is de heer Van Berkel mijn melkboer geweest, toen ik nog in de Willem Klooslaan woonde. Een zeer vriendelijk mens, die hart voor zijn werk en voor zijn wijk had. Niets was hem te veel.
Ik krijg de Nieuwe Meerbode nooit in de bus, maar zag hem bij de boekhandel. Of het zo moest zijn.
Man en vrouw 2 dagen na elkaar; heel bijzonder.
Koester alle mooie herinneringen en veel sterkte.
Lieve groet van een dankbare klant,
Mevrouw Troost, Amstelplein 351
Wij condoleren jullie met het heengaan van het echtpaar J. van Berkel.
Meneer Jan was de laatste jaren tijdens zijn uitje achter de rollator altijd in voor een babbeltje als hij bij ons langskwam. En grote bewondering hadden wij voor mevrouw Geertje, die op hoge leeftijd aandacht bleef schenken aan de tuin. Zo zullen zij bij ons voortleven.
Wij wensen u allen de komende tijd heel veel sterkte.
Ans en Bert van der Horst, Couperuslaan 14
Jan Pel en Astrid Renzema
Kinderen en kleinkinderen van oom Jan en tante Gé,
Middels dit onpersoonlijke medium willen we jullie onze oprechte medeleven betuigen met het overlijden van jullie vader en moeder en opa en oma.
We zullen oom Jan en tante Gé herinneren voor hun hartelijkheid die wij mochten ontvangen, elke keer als we ze ontmoeten.
Mogen ze rusten in vrede en moge de herinneringen aan hen beiden een zegening zijn.
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Paul Schermerhorn
Beste familie,
Gecondoleerd met het overlijden van mijnheer Van Berkel en zijn vrouw.
Ik heb ze leren kennen als heel aardige en sociale mensen. In het winkelcentrum hebben we vaak even een praatje gemaakt.
Als melkboer was mijnheer Van Berkel altijd stipt op tijd. Eén keer was hij later, want de aanhanger was stuk gegaan. Toevallig had ik vrij en ben ik met hem meegegaan de wijk in. Eén mevrouw had “chocomel” in haar boekje geschreven. Mijnheer Van Berkel zag mij Chocomel pakken en zei dat ze halfvolle chocolademelk van de AMC / MelkUnie wilde. Ik zal mij dit altijd blijven herinneren als ik weer eens iets anders op mijn boodschappenlijstje zet, dan ik eigenlijk wil kopen.
John en Yvonne van Doorn-Vegter
We staan niet vaak stil
bij het woord “samen”
Maar het is een groot gemis
als “samen” uit je leven is.
Gecondoleerd met het overlijden van jullie ouders / opa en oma.
Bijzonder, zo lang samen en dan zo kort na elkaar overlijden.
We wensen jullie veel sterkte bij wat er op jullie af komt, maar nog meer in de leegte die zij achterlaten.
Hartelijke groeten,
Gijs de Wit & Agaath Koers, Hazerswoude
Mijn oprechte deelneming bij het verlies van jullie ouders, wat een verdriet!
Jan zwaaide vaak naar mij wanneer hij zijn rondje liep achter de rollator.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.
Lieve familie,
Heel veel sterkte met elkaar toegewenst.
En als ik (Lenie) oom Jan zag, dacht ik altijd weer aan mijn Pa….
Henk en Lenie van den Brink-van Berkel
Ingrid Albers
Lieve familie,
Gecondoleerd met jullie ouders, schoonouders, opa en oma. In mijn herinnering ontzettende lieve mensen in de Couperuslaan, die ik later nog wel eens zag op verjaardagen bij Geert en Cindy.
Ik wens jullie veel sterkte toe voor de komende tijd.
Liefs,
Ingrid Albers
In vijf minuten kan ik onmogelijk beschrijven wat jullie in 28 jaar voor mij – en ongetwijfeld ook voor de andere kleinkinderen – hebben betekend. Toch ga ik een poging doen.
De afgelopen week was er één waarin mijn hart soms in tienduizend stukjes uit elkaar lag. Dat ik jullie ongelooflijk mis, is zacht uitgedrukt. Maar op al die momenten waren het de miljoenen herinneringen aan jullie, die hielpen om de gebroken stukjes weer aan elkaar te lijmen. Want mooie herinneringen – daarvan heb ik er een heleboel.
Vroeger, toen ik nog met twee paardenstaartjes door het leven ging, kwamen we elke schoolvakantie bij opa en oma. Ik weet nog dat Joeri, Ivan en ik dat altijd één groot feest vonden. Oma maakte precies wat we lekker vonden. Een hele stapel pannenkoeken als lunch op een doodgewone dinsdag. IJsjes om tien uur ’s ochtends. Of een bakje kaasblokjes met gember als ik daar in een gekke bui om vroeg. Dat alles kon alleen bij opa en oma.
Over ijsjes gesproken, ik koester warme herinneringen aan de Cornetto’s van Aldi in de metallic blauwe verpakkingen. Als we bij opa en oma waren, mochten we ergens na de stroopwafel vaak een ijsje eten. Ik weet nog dat ik of een van de andere kleinkinderen jullie dan met de grootste Bambi-ogen aankeek. “Opa of oma, mogen we misschien een ijsje?”. Zodra er een toezegging kwam, gingen diezelfde Bambi-ogen glimmen. Dan trok ik opa’s schoenen aan – met maat 46 veel te groot voor mijn kleine-meisjes-voeten – en liep ik met zo groot mogelijke passen naar het walhalla van mijn kindertijd: de vrieskist van opa en oma. Daar lag het goud: dé doos met Cornetto’s. IJsjes eten op de meest random momenten, ook dat kon alleen bij opa en oma.
Kleine meisjes worden groter. Kleine jongetjes ook. Maar ook toen ik een puber en later twintiger was, kwam ik graag bij jullie thuis. Jullie fijne huis met oma’s prachtige orchideeën voor het raam. De bekende ijsjesvraag maakte langzaam maar zeker plaats voor levensvragen. Of ik nu verdrietig, chagrijnig (want hé, ook ik was een puber!) of juist hieperdepiep-blij was, voor opa en oma was het altijd goed. Jullie liefde was oneindig, jullie gastvrijheid ook. Ik kon niet aanbellen zonder op z’n minst binnen gevraagd te worden en een kop thee voorgeschoteld te krijgen.
Ook afzonderlijk van elkaar waren jullie prachtmensen. Opa was de apetrotse man die in stilte intens kon genieten van en keten met zijn kleinkinderen. De man die half Uithoorn leek te kennen. Ik hoefde maar een naam te laten vallen, of opa had vaak wel de vader, de opa of anders op z’n minst de buurvrouw van diegene als klant gehad. Lieve opa voor wie niets ging boven een bakje bolletjesvla, die verslaafd was aan stroopwafels en die zijn koffie gerust koud dronk. Maar ook opa die soms stilletjes een traantje liet van emotie en die met zijn stevige Van Berkel-handen knuffels gaf die niet te missen waren.
En dan lieve oma. De vrouw die altijd eerst aan de ander dacht en dan pas aan zichzelf. Degene die de thee al had ingeschonken of je bakje chips al gevuld had voordat je er ook maar om kon vragen. De vrouw met de bijzondere gave om elke onmogelijke plant toch levend te houden. En ook de vrouw voor wie geen creatieve hobby te gek was. Gaf ik haar een bol wol cadeau, kreeg ik er de week daarna een prachtige gebreide sjaal voor terug. Haar talenten waren groter dan ze in alle bescheidenheid ooit zou toegeven. Haar liefde was dat zeker ook.
Ik herinner me nog oma’s woorden een paar maanden geleden. “Weet je kind, oud worden is zo mooi! Je krijgt er steeds meer herinneringen aan vroeger bij.”
En weet u, opa en oma, wat hoop ik dat ik al deze prachtige herinneringen voor altijd bij me mag houden. Wat ga ik het missen om bij jullie langs te komen, op de groene stoel te zitten en te kletsen over het leven. Maar op al die momenten zijn het de herinneringen die het verdriet stillen. Lieve opa en oma, ik houd tot in de eeuwigheid van jullie, en zal jullie altijd meenemen in alles wat ik doe.
Op je dunne linnen vleugels steeg je langzaam naar de lucht
Je had gekeken naar de vogels, en je dacht: “Ik zou het net zo kunnen doen”
En je wilde leren vliegen, van de grond worden bevrijd
En je vloog zoals je droomde, en haast niemand anders geloofde je toen
Refrein:
Vliegen als een vogel, tussen de wolken, net als zij
Vliegen op je eigen vleugels, tussen de wolken wilde jij
En je wilde steeds weer vrij zijn, dus je vloog zo vaak je kon
En je bleef er steeds maar langer, vloog steeds dichter naar de hemel en de zon
Je ging steeds meer op in je dromen, want daarboven was je vrij
Tot die keer dat je omlaag kwam, toen was er weer een ander die opnieuw begon
Refrein
Maar er is nu veel veranderd: er vliegen mensen af en aan
En je buldert langs de startbaan, “fasten seatbells” licht er op boven je hoofd
Je ziet de wolken door je raam, je krijgt je lunch precies op tijd
Wie het wil die kan nu vliegen, maar wat is er over van waar jij in hebt geloofd?
Ik heb dezelfde ogen
En ik krijg jouw trekken om mijn mond
Vroeger was ik driftig,
Vroeger was jij driftig
Maar we hebben onze rust gevonden
En we zitten naast elkaar
En we zeggen niet zoveel
Voor alles wat jij doet
Heb ik hetzelfde ritueel
Papa, ik lijk steeds meer op jou
Ik heb dezelfde handen
En ik krijg jouw rimpels in mijn huid
Jij hebt jouw ideeën,
ik heb mijn ideeën
En we zwerven in gedachten
maar we komen altijd thuis
De waarheid die je zocht
en die je nooit hebt gevonden
Ik zoek haar ook en tevergeefs
zolang ik leef
Want Papa, ik lijk steeds meer op jou
Vroeger kon je streng zijn
En ik heb je soms gehaat
Maar jouw woorden,
ze liggen op mijn lippen
En ik praat nu
Zoals jij vroeger praatte
Ik heb een goddeloos geloof
En ik hou van elke vrouw
En misschien ben ik geworden
Wat jij helemaal niet wou
Maar Papa, ik lijk steeds meer op jou
Jij gelooft in God,
dus jij gaat naar de hemel
En ik geloof in niets
Dus we komen elkaar na de dood,
na de dood nooit meer tegen
Thuis heb ik nog een ansichtkaart
waarop een kerk, een kar met paard,
een slagerij J. van der Ven
Een kroeg, een juffrouw op de fiets
Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets
maar het is waar ik geboren ben
Dit dorp, ik weet nog hoe het was
De boerenkind’ren in de klas,
Een kar die ratelt op de keien
Het raadhuis met een pomp ervoor
Een zandweg tussen koren door
Het vee, de boerderijen
En langs het tuinpad van m’n vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat ’t nooit voorbij zou gaan
Wat leefden ze eenvoudig toen
In simp’le huizen tussen groen
Met boerenbloemen en een heg
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd
Het dorp is gemoderniseerd
En nou zijn ze op de goeie weg
Want ziet, hoe rijk het leven is
Ze zien de televisiequiz
En wonen in betonnen dozen
Met flink veel glas, dan kun je zien,
hoe of het bankstel staat bij Mien
en d’r dressoir met plastic rozen
En langs het tuinpad van m’n vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat ’t nooit voorbij zou gaan
De dorpsjeugd klit wat bij elkaar
In minirok en Beatle-haar
en joelt wat mee met beat-muziek
Ik weet wel het is hun goeie recht
De nieuwe tijd, net wat u zegt
Maar het maakt me wat melancholiek
Ik heb hun vaders nog gekend
Ze kochten zoethout voor een cent
Ik zag hun moeders touwtjespringen
Dat dorp van toen, het is voorbij
Dit is al wat er bleef voor mij
Een ansicht en herinneringen
Toen ik langs het tuinpad van m’n vader
de hoge bomen nog zag staan
Ik was een kind, hoe kon ik weten
Dat dat voorgoed voorbij zou gaan
Lieve familie
Wij hebben zoveel mooie herinneringen aan jullie ouders
Toen wij in 1988 hier kwamen wonen, dachten we: “ we gaan even het onkruid in de poort weghalen. Komt jullie moeder en zei “ wat jammer dat het weg gehaald is. Bleek het dus geen onkruid te zijn ♀️
Menigmaal heb ik het aan je moeder gevraagd of iets onkruid was of niet.
Ik had een speciale band met jullie moeder. Zij had altijd een luisterend oor en een kopje thee stond voor mij klaar.
Zij nam ook alle tijd om met Cees een praatje te maken achter in de tuin.
Jullie vader vertelde altijd hoe trots hij op jullie en de kleinkinderen was. Hij straalde gewoon van oor tot oor als hij het over jullie had. Hij was echt een familieman.
Wij gaan jullie ouders ontzettend missen
Wij wensen jullie heel veel sterkte toe
Cees
Monica
Luke
Ik wilde jullie condoleren met het enorme verlies zo snel achter elkaar
Ik heb zelf op de A.v.Schendellaan gewoond en daar had jullie vader 2 garageboxen met
grote koelkasten elke ochtend begon jullie vader met het inladen en ging de wijk in.
Ook ik was klant,altijd een vriendelijk praatje. Zo herinner ik jullie vader. Ook had hij een erg goed geheugen
later als je hem op straat tegen kwam,altijd geïnteresseerd.
Nogmaals heen veel sterkte met het verlies
Ank Grunning
Hier het stukje dat Kees, Barry en Geert hebben voorgedragen tijdens de uitvaartdienst van Pa en Ma:
Kees:
Wat een bof dat wij ouders hebben die zoveel liefde konden geven en die liefde zullen blijven
uitstralen vanuit de hemel. Lief waren ze, maar ook streng en rechtvaardig op zijn tijd/als het nodig
was. Hoewel die rol meer was weggelegd voor mijn moeder dan voor mijn vader, dat liet hij graag aan
haar over. Pa was tenslotte 6 dagen per week in de weer, ma runde het thuisfront. Dat was bij het ene
kind meer nodig dan bij het andere, ik noem geen namen maar ik denk dat Ellen en Len wel weten
wie ik bedoel.
Ik herinner me de dagjes uit in de zomervakantie, bijvoorbeeld naar de Maarsseveense plassen of de
Botshol. Ma pakte altijd de koelbox in met veel gesmeerde broodjes en limonade en ook ging er altijd
een pak stroopwafels mee. In pa’s Ford bestelbus gingen we er naartoe. Dan lagen we op de planken
achterin de auto waar normaal gesproken de flesjes koffiemelk stonden. Of we zaten op de losse
keukenstoelen. Mooie tijden met pa en ma, daar kon geen vakantie naar Spanje tegenop!
Pa was erg van het sociale. Een babbeltje ging hij niet uit de weg, nam hij graag de tijd voor. In de
ogen van de kinderen die hem in zijn melkwijk hielpen, was dat vaak wel iets té lang. Met de nodige
irritatie van de kant van de kinderen, want dat ging natuurlijk allemaal van onze tijd af. Hoewel, één
keer was er goed mee te leven. In 1988, met het EK voetbal, de finale. Toen hebben we met z’n
drieën (Pa, Kees en Len) die wedstrijd gevolgd bij een klant binnen. Oh ja, na afloop moesten we nog
een wijk af ronden. Dat was één van de weinige keren dat wij dat geen probleem vonden!
Barry:
Ook ma wist daarvan mee te praten. Zij ging liever zonder hem winkelen in het winkelcentrum, want
dat duurde haar veel te lang allemaal. Al die oude klanten en bekenden van pa, met allemaal nog één
of twee of meer woorden wisselen, je begrijpt wat ik bedoel. Had allemaal wel wat sneller gekund..
Ma had wat met Ramses Shaffy, “Hoog Sammy, kiijk omhoog Sammy” werd er gezongen onder de
douche onder begeleiding van ma. Als je dat niet deed, je hoofd omhoog, dan kwam die rottige
babyshampoo in je ogen en dat deed zeer! Voor de zonen heeft dat haar wassen niet echt zin gehad,
gezien de huidige staat van haardracht.
Wat waren ze blij toen ze te horen kregen dat ze opa en oma zouden worden. In 1993 van
kleindochter Romy, toen van onze tweeling Joeri en Ivan. Wat was ik dankbaar voor de hulp die ma
gaf tijdens mijn laatste moeizame zwangerschap. Wekenlang nam ze met onze dochter de bus naar
het VU-ziekenhuis in Amsterdam, ze zorgde overdag voor haar, kookte en maakte het huis helemaal
spik en span. Onze dochter kwam zeker geen liefde tekort tijdens deze periode. Ook het eerste jaar na
de geboorte van de tweeling was ze dagelijks te vinden bij ons en nam ze veel van de zorg voor de
jongens over. Dat vond ze vanzelfsprekend, maar dat was het zeker niet. Pa was een hele trotse opa
en zei zelfs in het verzorgingstehuis nog tegen iedereen: “Kijk, dat is mijn dochter, die van de
tweeling.” Dat is ook het laatste wat ik hem heb horen zeggen.
Geert:
Bij pa en ma was het altijd gezellig langskomen (oh nee, aankomen, was een standaard grap van ma),
heel knus. Iedereen was welkom, je voelde je heel snel thuis en op je gemak. Bij binnenkomst stond
de koffie en thee met stroopwafels en mergpijpen (of bokkenpoten, wat waren het nu eigenlijk) al
klaar, snel gevolgd door blokjes kaas, tomaatjes, noten en toastjes. Ook aan degenen met andere
voedingspatronen als vegetariërs en veganisten onder ons, probeerde ma te denken. En pa zat erbij,
te luisteren en te smullen van alle verhalen die over de tafel gingen! Wat kon hij van alle aandacht
genieten, onze familieman!
Ook onze kinderen Naomi en Elise waren kind aan huis bij pa en ma. Daar stonden ze dan lekker op ,
de salontafel te dansen of ze lagen languit op de grond met opa en oma het liedje ‘Jan Huigen in de
ton’ te zingen. Ze zullen die mooie ervaringen hun leven lang bij zich houden. Ook waren pa en ma
niet te beroerd om de kids tussen de middag op te halen in de middagpauze op school om te lunchen
bij hun thuis.
De Sinterklaasviering bij ons thuis viel ook altijd in goede aarde bij pa en ma, zo trots als een pauw
zaten dan te kijken naar de kinderen en kleinkinderen. Je zag ze genieten. Hopelijk zullen ze dat
blijven doen, maar dan vanuit de hemel waar ze saampjes een heel mooi plekje zullen krijgen. Pa en
ma, bedankt voor alle liefde en zorgzaamheid! Wat zijn we dankbaar dat jullie onze ouders en
grootouders mochten zijn.
Afscheid nemen van jullie ouders . Heel zwaar zal het zijn. Zorg goed voor elkaar.
Lieve ouders waren het en ook opa en oma en natuurlijk onze lieve tante Ge en oom Jan.
Na enkele maanden van elkaar gescheiden te zijn, nu voor eeuwig weer samen.
Rust zacht, lieve Jan en Gé.
Wij wensen de familie veel sterkte toe met dit grote verlies.
Peter, Mariska, Theo en Hannie Tieken
Lieve familie, neven en nichten,
Groot is het verlies van jullie vader/opa en moeder/oma. Niet goed onder woorden te brengen.
Een groot gemis te ervaren dat er geen gegiebel en gekibbel meer is tijdens verjaardagen, zonder jullie ouders en zonder mijn moeder. Geen grapjes, geen belangstellende vragen en geen handen schudden. Wat kon oom Jan toch hard knijpen… En wat zag tante Gé altijd veel vogels bij ons in de tuin. De zussen konden supergoed met elkaar overweg. Fijn om dat alles te mogen blijven herinneren.
Wij wensenb jullie allen veel kracht toe en liefde van boven. Met vriendelijke groet uit Lisse,
Dick en Marianne
Geachte familie Van Berkel,
Ook ik kende uw ouders als mensen die zeer gelukkig met elkaar waren, en condoleer u van harte met het gemis.
Met vriendelijke groet,
B. Klinkenberg, Piet Heinlaan 21, Amstelhoek
Lieve familie,
Gisteren konden we de afscheidsdienst meemaken, hier thuis, voor de computer. Dat vinden we echt goed geregeld! Dank je wel, dat jullie deze mogelijkheid aangeboden hebben.
Wij hebben ook mooie herinneringen aan onze laatste ontmoeting, al vele jaren geleden. Onze tante Gé had een goed idee hoe we in gesprek konden blijven: ze zocht wat foto’s op. Het was veelzeggend dat jullie ouders vaker een blik wisselden: “wie, wat vertellen we verder?” sprak daaruit.
Wij denken graag aan onze familie in Uithoorn! We wensen jullie veel kracht.
Veel groeten uit Schwalbach en tot ziens.
Lieve familie Van Berkel,
Bij deze wil ik jullie condoleren met het verlies van jullie beider ouders.
Een heel gemis met veel goede herinneringen. Ook ik heb veel goede herinneringen van de afgelopen 52 jaar dat ik in de Couperuslaan woonde. De laatste jaren vaak een praatje met jullie vader als hij met zijn rollator door de straat liep.
Lieve groeten van juf Anne; ik ken jullie alle vijf nog van de school De Wegwijzer! Heel veel sterkte allemaal.
Anne den Breeje, Couperuslaan 64, Uithoorn
Beste familie Van Berkel,
Gecondoleerd met het overlijden van uw beide ouders.
De laatste jaren heb ik geregeld staan praten als uw vader zijn rondje liep achter zijn rollator, door de Couperuslaan.
Heel veel sterkte, Jan Drost
“Er is niets dat voorgoed verdwijnt,
als men de herinnering bewaart”
Beste familie Van Berkel-Oudshoorn,
Gecondoleerd met het verlies van jullie ouders / grootouders.
Jarenlang is de heer Van Berkel mijn melkboer geweest, toen ik nog in de Willem Klooslaan woonde. Een zeer vriendelijk mens, die hart voor zijn werk en voor zijn wijk had. Niets was hem te veel.
Ik krijg de Nieuwe Meerbode nooit in de bus, maar zag hem bij de boekhandel. Of het zo moest zijn.
Man en vrouw 2 dagen na elkaar; heel bijzonder.
Koester alle mooie herinneringen en veel sterkte.
Lieve groet van een dankbare klant,
Mevrouw Troost, Amstelplein 351
Beste familie,
Wij condoleren jullie met het heengaan van het echtpaar J. van Berkel.
Meneer Jan was de laatste jaren tijdens zijn uitje achter de rollator altijd in voor een babbeltje als hij bij ons langskwam. En grote bewondering hadden wij voor mevrouw Geertje, die op hoge leeftijd aandacht bleef schenken aan de tuin. Zo zullen zij bij ons voortleven.
Wij wensen u allen de komende tijd heel veel sterkte.
Ans en Bert van der Horst, Couperuslaan 14
Kinderen en kleinkinderen van oom Jan en tante Gé,
Middels dit onpersoonlijke medium willen we jullie onze oprechte medeleven betuigen met het overlijden van jullie vader en moeder en opa en oma.
We zullen oom Jan en tante Gé herinneren voor hun hartelijkheid die wij mochten ontvangen, elke keer als we ze ontmoeten.
Mogen ze rusten in vrede en moge de herinneringen aan hen beiden een zegening zijn.
Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.
Beste familie,
Gecondoleerd met het overlijden van mijnheer Van Berkel en zijn vrouw.
Ik heb ze leren kennen als heel aardige en sociale mensen. In het winkelcentrum hebben we vaak even een praatje gemaakt.
Als melkboer was mijnheer Van Berkel altijd stipt op tijd. Eén keer was hij later, want de aanhanger was stuk gegaan. Toevallig had ik vrij en ben ik met hem meegegaan de wijk in. Eén mevrouw had “chocomel” in haar boekje geschreven. Mijnheer Van Berkel zag mij Chocomel pakken en zei dat ze halfvolle chocolademelk van de AMC / MelkUnie wilde. Ik zal mij dit altijd blijven herinneren als ik weer eens iets anders op mijn boodschappenlijstje zet, dan ik eigenlijk wil kopen.
We staan niet vaak stil
bij het woord “samen”
Maar het is een groot gemis
als “samen” uit je leven is.
Beste familie,
Gecondoleerd met het overlijden van jullie ouders / opa en oma.
Bijzonder, zo lang samen en dan zo kort na elkaar overlijden.
We wensen jullie veel sterkte bij wat er op jullie af komt, maar nog meer in de leegte die zij achterlaten.
Hartelijke groeten,
Gijs de Wit & Agaath Koers, Hazerswoude
Beste familie,
Mijn oprechte deelneming bij het verlies van jullie ouders, wat een verdriet!
Jan zwaaide vaak naar mij wanneer hij zijn rondje liep achter de rollator.
Ik wens jullie heel veel sterkte toe in deze moeilijke tijd.
Hartelijke groet,
Trudi Post-de Git, Couperuslaan 70
Lieve familie,
Heel veel sterkte met elkaar toegewenst.
En als ik (Lenie) oom Jan zag, dacht ik altijd weer aan mijn Pa….
Henk en Lenie van den Brink-van Berkel
Lieve familie,
Gecondoleerd met jullie ouders, schoonouders, opa en oma. In mijn herinnering ontzettende lieve mensen in de Couperuslaan, die ik later nog wel eens zag op verjaardagen bij Geert en Cindy.
Ik wens jullie veel sterkte toe voor de komende tijd.
Liefs,
Ingrid Albers
De speech van Romy tijdens de uitvaart
Lieve opa en oma,
In vijf minuten kan ik onmogelijk beschrijven wat jullie in 28 jaar voor mij – en ongetwijfeld ook voor de andere kleinkinderen – hebben betekend. Toch ga ik een poging doen.
De afgelopen week was er één waarin mijn hart soms in tienduizend stukjes uit elkaar lag. Dat ik jullie ongelooflijk mis, is zacht uitgedrukt. Maar op al die momenten waren het de miljoenen herinneringen aan jullie, die hielpen om de gebroken stukjes weer aan elkaar te lijmen. Want mooie herinneringen – daarvan heb ik er een heleboel.
Vroeger, toen ik nog met twee paardenstaartjes door het leven ging, kwamen we elke schoolvakantie bij opa en oma. Ik weet nog dat Joeri, Ivan en ik dat altijd één groot feest vonden. Oma maakte precies wat we lekker vonden. Een hele stapel pannenkoeken als lunch op een doodgewone dinsdag. IJsjes om tien uur ’s ochtends. Of een bakje kaasblokjes met gember als ik daar in een gekke bui om vroeg. Dat alles kon alleen bij opa en oma.
Over ijsjes gesproken, ik koester warme herinneringen aan de Cornetto’s van Aldi in de metallic blauwe verpakkingen. Als we bij opa en oma waren, mochten we ergens na de stroopwafel vaak een ijsje eten. Ik weet nog dat ik of een van de andere kleinkinderen jullie dan met de grootste Bambi-ogen aankeek. “Opa of oma, mogen we misschien een ijsje?”. Zodra er een toezegging kwam, gingen diezelfde Bambi-ogen glimmen. Dan trok ik opa’s schoenen aan – met maat 46 veel te groot voor mijn kleine-meisjes-voeten – en liep ik met zo groot mogelijke passen naar het walhalla van mijn kindertijd: de vrieskist van opa en oma. Daar lag het goud: dé doos met Cornetto’s. IJsjes eten op de meest random momenten, ook dat kon alleen bij opa en oma.
Kleine meisjes worden groter. Kleine jongetjes ook. Maar ook toen ik een puber en later twintiger was, kwam ik graag bij jullie thuis. Jullie fijne huis met oma’s prachtige orchideeën voor het raam. De bekende ijsjesvraag maakte langzaam maar zeker plaats voor levensvragen. Of ik nu verdrietig, chagrijnig (want hé, ook ik was een puber!) of juist hieperdepiep-blij was, voor opa en oma was het altijd goed. Jullie liefde was oneindig, jullie gastvrijheid ook. Ik kon niet aanbellen zonder op z’n minst binnen gevraagd te worden en een kop thee voorgeschoteld te krijgen.
Ook afzonderlijk van elkaar waren jullie prachtmensen. Opa was de apetrotse man die in stilte intens kon genieten van en keten met zijn kleinkinderen. De man die half Uithoorn leek te kennen. Ik hoefde maar een naam te laten vallen, of opa had vaak wel de vader, de opa of anders op z’n minst de buurvrouw van diegene als klant gehad. Lieve opa voor wie niets ging boven een bakje bolletjesvla, die verslaafd was aan stroopwafels en die zijn koffie gerust koud dronk. Maar ook opa die soms stilletjes een traantje liet van emotie en die met zijn stevige Van Berkel-handen knuffels gaf die niet te missen waren.
En dan lieve oma. De vrouw die altijd eerst aan de ander dacht en dan pas aan zichzelf. Degene die de thee al had ingeschonken of je bakje chips al gevuld had voordat je er ook maar om kon vragen. De vrouw met de bijzondere gave om elke onmogelijke plant toch levend te houden. En ook de vrouw voor wie geen creatieve hobby te gek was. Gaf ik haar een bol wol cadeau, kreeg ik er de week daarna een prachtige gebreide sjaal voor terug. Haar talenten waren groter dan ze in alle bescheidenheid ooit zou toegeven. Haar liefde was dat zeker ook.
Ik herinner me nog oma’s woorden een paar maanden geleden. “Weet je kind, oud worden is zo mooi! Je krijgt er steeds meer herinneringen aan vroeger bij.”
En weet u, opa en oma, wat hoop ik dat ik al deze prachtige herinneringen voor altijd bij me mag houden. Wat ga ik het missen om bij jullie langs te komen, op de groene stoel te zitten en te kletsen over het leven. Maar op al die momenten zijn het de herinneringen die het verdriet stillen. Lieve opa en oma, ik houd tot in de eeuwigheid van jullie, en zal jullie altijd meenemen in alles wat ik doe.
Vliegen als een vogel (lied van Peter Schaap)
Op je dunne linnen vleugels steeg je langzaam naar de lucht
Je had gekeken naar de vogels, en je dacht: “Ik zou het net zo kunnen doen”
En je wilde leren vliegen, van de grond worden bevrijd
En je vloog zoals je droomde, en haast niemand anders geloofde je toen
Refrein:
Vliegen als een vogel, tussen de wolken, net als zij
Vliegen op je eigen vleugels, tussen de wolken wilde jij
En je wilde steeds weer vrij zijn, dus je vloog zo vaak je kon
En je bleef er steeds maar langer, vloog steeds dichter naar de hemel en de zon
Je ging steeds meer op in je dromen, want daarboven was je vrij
Tot die keer dat je omlaag kwam, toen was er weer een ander die opnieuw begon
Refrein
Maar er is nu veel veranderd: er vliegen mensen af en aan
En je buldert langs de startbaan, “fasten seatbells” licht er op boven je hoofd
Je ziet de wolken door je raam, je krijgt je lunch precies op tijd
Wie het wil die kan nu vliegen, maar wat is er over van waar jij in hebt geloofd?
Papa (lied van Stef Bos)
Ik heb dezelfde ogen
En ik krijg jouw trekken om mijn mond
Vroeger was ik driftig,
Vroeger was jij driftig
Maar we hebben onze rust gevonden
En we zitten naast elkaar
En we zeggen niet zoveel
Voor alles wat jij doet
Heb ik hetzelfde ritueel
Papa, ik lijk steeds meer op jou
Ik heb dezelfde handen
En ik krijg jouw rimpels in mijn huid
Jij hebt jouw ideeën,
ik heb mijn ideeën
En we zwerven in gedachten
maar we komen altijd thuis
De waarheid die je zocht
en die je nooit hebt gevonden
Ik zoek haar ook en tevergeefs
zolang ik leef
Want Papa, ik lijk steeds meer op jou
Vroeger kon je streng zijn
En ik heb je soms gehaat
Maar jouw woorden,
ze liggen op mijn lippen
En ik praat nu
Zoals jij vroeger praatte
Ik heb een goddeloos geloof
En ik hou van elke vrouw
En misschien ben ik geworden
Wat jij helemaal niet wou
Maar Papa, ik lijk steeds meer op jou
Jij gelooft in God,
dus jij gaat naar de hemel
En ik geloof in niets
Dus we komen elkaar na de dood,
na de dood nooit meer tegen
Maar papa, ik hou steeds meer van jou
Het dorp (lied van Wim Sonneveld)
Thuis heb ik nog een ansichtkaart
waarop een kerk, een kar met paard,
een slagerij J. van der Ven
Een kroeg, een juffrouw op de fiets
Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets
maar het is waar ik geboren ben
Dit dorp, ik weet nog hoe het was
De boerenkind’ren in de klas,
Een kar die ratelt op de keien
Het raadhuis met een pomp ervoor
Een zandweg tussen koren door
Het vee, de boerderijen
En langs het tuinpad van m’n vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat ’t nooit voorbij zou gaan
Wat leefden ze eenvoudig toen
In simp’le huizen tussen groen
Met boerenbloemen en een heg
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd
Het dorp is gemoderniseerd
En nou zijn ze op de goeie weg
Want ziet, hoe rijk het leven is
Ze zien de televisiequiz
En wonen in betonnen dozen
Met flink veel glas, dan kun je zien,
hoe of het bankstel staat bij Mien
en d’r dressoir met plastic rozen
En langs het tuinpad van m’n vader
Zag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat ’t nooit voorbij zou gaan
De dorpsjeugd klit wat bij elkaar
In minirok en Beatle-haar
en joelt wat mee met beat-muziek
Ik weet wel het is hun goeie recht
De nieuwe tijd, net wat u zegt
Maar het maakt me wat melancholiek
Ik heb hun vaders nog gekend
Ze kochten zoethout voor een cent
Ik zag hun moeders touwtjespringen
Dat dorp van toen, het is voorbij
Dit is al wat er bleef voor mij
Een ansicht en herinneringen
Toen ik langs het tuinpad van m’n vader
de hoge bomen nog zag staan
Ik was een kind, hoe kon ik weten
Dat dat voorgoed voorbij zou gaan
Lieve familie
Wij hebben zoveel mooie herinneringen aan jullie ouders
Toen wij in 1988 hier kwamen wonen, dachten we: “ we gaan even het onkruid in de poort weghalen. Komt jullie moeder en zei “ wat jammer dat het weg gehaald is. Bleek het dus geen onkruid te zijn ♀️
Menigmaal heb ik het aan je moeder gevraagd of iets onkruid was of niet.
Ik had een speciale band met jullie moeder. Zij had altijd een luisterend oor en een kopje thee stond voor mij klaar.
Zij nam ook alle tijd om met Cees een praatje te maken achter in de tuin.
Jullie vader vertelde altijd hoe trots hij op jullie en de kleinkinderen was. Hij straalde gewoon van oor tot oor als hij het over jullie had. Hij was echt een familieman.
Wij gaan jullie ouders ontzettend missen
Wij wensen jullie heel veel sterkte toe
Cees
Monica
Luke
Ik wilde jullie condoleren met het enorme verlies zo snel achter elkaar
Ik heb zelf op de A.v.Schendellaan gewoond en daar had jullie vader 2 garageboxen met
grote koelkasten elke ochtend begon jullie vader met het inladen en ging de wijk in.
Ook ik was klant,altijd een vriendelijk praatje. Zo herinner ik jullie vader. Ook had hij een erg goed geheugen
later als je hem op straat tegen kwam,altijd geïnteresseerd.
Nogmaals heen veel sterkte met het verlies
Ank Grunning
Beste familie van Berkel,
Heel veel sterkte gewenst met het verlies van jullie lieve schoon/ouders, opa en oma.
Lieve groeten van Richard,Wendy, Ilse, Niels Oussoren (buurtjes couperuslaan 40)
Hier het stukje dat Kees, Barry en Geert hebben voorgedragen tijdens de uitvaartdienst van Pa en Ma:
Kees:
Wat een bof dat wij ouders hebben die zoveel liefde konden geven en die liefde zullen blijven
uitstralen vanuit de hemel. Lief waren ze, maar ook streng en rechtvaardig op zijn tijd/als het nodig
was. Hoewel die rol meer was weggelegd voor mijn moeder dan voor mijn vader, dat liet hij graag aan
haar over. Pa was tenslotte 6 dagen per week in de weer, ma runde het thuisfront. Dat was bij het ene
kind meer nodig dan bij het andere, ik noem geen namen maar ik denk dat Ellen en Len wel weten
wie ik bedoel.
Ik herinner me de dagjes uit in de zomervakantie, bijvoorbeeld naar de Maarsseveense plassen of de
Botshol. Ma pakte altijd de koelbox in met veel gesmeerde broodjes en limonade en ook ging er altijd
een pak stroopwafels mee. In pa’s Ford bestelbus gingen we er naartoe. Dan lagen we op de planken
achterin de auto waar normaal gesproken de flesjes koffiemelk stonden. Of we zaten op de losse
keukenstoelen. Mooie tijden met pa en ma, daar kon geen vakantie naar Spanje tegenop!
Pa was erg van het sociale. Een babbeltje ging hij niet uit de weg, nam hij graag de tijd voor. In de
ogen van de kinderen die hem in zijn melkwijk hielpen, was dat vaak wel iets té lang. Met de nodige
irritatie van de kant van de kinderen, want dat ging natuurlijk allemaal van onze tijd af. Hoewel, één
keer was er goed mee te leven. In 1988, met het EK voetbal, de finale. Toen hebben we met z’n
drieën (Pa, Kees en Len) die wedstrijd gevolgd bij een klant binnen. Oh ja, na afloop moesten we nog
een wijk af ronden. Dat was één van de weinige keren dat wij dat geen probleem vonden!
Barry:
Ook ma wist daarvan mee te praten. Zij ging liever zonder hem winkelen in het winkelcentrum, want
dat duurde haar veel te lang allemaal. Al die oude klanten en bekenden van pa, met allemaal nog één
of twee of meer woorden wisselen, je begrijpt wat ik bedoel. Had allemaal wel wat sneller gekund..
Ma had wat met Ramses Shaffy, “Hoog Sammy, kiijk omhoog Sammy” werd er gezongen onder de
douche onder begeleiding van ma. Als je dat niet deed, je hoofd omhoog, dan kwam die rottige
babyshampoo in je ogen en dat deed zeer! Voor de zonen heeft dat haar wassen niet echt zin gehad,
gezien de huidige staat van haardracht.
Wat waren ze blij toen ze te horen kregen dat ze opa en oma zouden worden. In 1993 van
kleindochter Romy, toen van onze tweeling Joeri en Ivan. Wat was ik dankbaar voor de hulp die ma
gaf tijdens mijn laatste moeizame zwangerschap. Wekenlang nam ze met onze dochter de bus naar
het VU-ziekenhuis in Amsterdam, ze zorgde overdag voor haar, kookte en maakte het huis helemaal
spik en span. Onze dochter kwam zeker geen liefde tekort tijdens deze periode. Ook het eerste jaar na
de geboorte van de tweeling was ze dagelijks te vinden bij ons en nam ze veel van de zorg voor de
jongens over. Dat vond ze vanzelfsprekend, maar dat was het zeker niet. Pa was een hele trotse opa
en zei zelfs in het verzorgingstehuis nog tegen iedereen: “Kijk, dat is mijn dochter, die van de
tweeling.” Dat is ook het laatste wat ik hem heb horen zeggen.
Geert:
Bij pa en ma was het altijd gezellig langskomen (oh nee, aankomen, was een standaard grap van ma),
heel knus. Iedereen was welkom, je voelde je heel snel thuis en op je gemak. Bij binnenkomst stond
de koffie en thee met stroopwafels en mergpijpen (of bokkenpoten, wat waren het nu eigenlijk) al
klaar, snel gevolgd door blokjes kaas, tomaatjes, noten en toastjes. Ook aan degenen met andere
voedingspatronen als vegetariërs en veganisten onder ons, probeerde ma te denken. En pa zat erbij,
te luisteren en te smullen van alle verhalen die over de tafel gingen! Wat kon hij van alle aandacht
genieten, onze familieman!
Ook onze kinderen Naomi en Elise waren kind aan huis bij pa en ma. Daar stonden ze dan lekker op ,
de salontafel te dansen of ze lagen languit op de grond met opa en oma het liedje ‘Jan Huigen in de
ton’ te zingen. Ze zullen die mooie ervaringen hun leven lang bij zich houden. Ook waren pa en ma
niet te beroerd om de kids tussen de middag op te halen in de middagpauze op school om te lunchen
bij hun thuis.
De Sinterklaasviering bij ons thuis viel ook altijd in goede aarde bij pa en ma, zo trots als een pauw
zaten dan te kijken naar de kinderen en kleinkinderen. Je zag ze genieten. Hopelijk zullen ze dat
blijven doen, maar dan vanuit de hemel waar ze saampjes een heel mooi plekje zullen krijgen. Pa en
ma, bedankt voor alle liefde en zorgzaamheid! Wat zijn we dankbaar dat jullie onze ouders en
grootouders mochten zijn.
Hele familie gecondoleerd met het verlies van jullie ouders heel veel sterkte samen
Beste familie,
Nogmaals gecondoleerd.
Veel sterkte met dit dubbele verlies.
Piet en Ria Oudshoorn – Snelrewaard
Lieve familie,
Afscheid nemen van jullie ouders . Heel zwaar zal het zijn. Zorg goed voor elkaar.
Lieve ouders waren het en ook opa en oma en natuurlijk onze lieve tante Ge en oom Jan.
Lieve familie ,
Heel veel sterkte toegewenst voorH tante Ge en jullie gezin.
Zorg goed voor elkaar.
liefs van Henk en Lenie van den Brink -van Berkel.